اقلیمـ رهایے

    *وَ قَالَ [علیه السلام] لِبَعْضِ أَصْحَابِهِ فِى عِلَّةٍ اعْتَلَّهَا جَعَلَ اللَّهُ مَا کَانَ مِنْ
    شَکْوَاکَ حَطّاً لِسَیِّئَاتِکَ فَإِنَّ الْمَرَضَ لَا أَجْرَ فِیهِ وَ لَکِنَّهُ یَحُطُّ السَّیِّئَاتِ وَ یَحُتُّهَا حَتَّ
    الْأَوْرَاقِ وَ إِنَّمَا الْأَجْرُ فِى الْقَوْلِ بِاللِّسَانِ وَ الْعَمَلِ بِالْأَیْدِى وَ الْأَقْدَامِ وَ إِنَّ
    اللَّهَ سُبْحَانَهُ یُدْخِلُ بِصِدْقِ النِّیَّةِ وَ السَّرِیرَةِ الصَّالِحَةِ مَنْ یَشَاءُ مِنْ عِبَادِهِ الْجَنَّةَ
    قال الرضى و أقول صدق ع إن المرض لا أجر فیه لأنه لیس من قبیل ما یستحق
    علیه العوض لأن العوض یستحق على ما کان فى مقابلة فعل الله تعالى
    بالعبد من الآلام و الأمراض و ما یجرى مجرى ذلک و الأجر و الثواب
    یستحقان على ما کان فى مقابلة فعل العبد فبینهما فرق قد بینه ع کما
    یقتضیه علمه الثاقب و رأیه الصائب .*

    و درود خدا بر او به یکى از یارانش که بیمار بود فرمود : خدا آنچه را
    که از آن شکایت دارى ( بیمارى ) موجب کاستن گناهانت قرار داد ، در
    بیمارى پاداشى نیست اما گناهان را از بین مى برد ، آن ها را چونان برگ
    پاییزى مى ریزد و همانا پاداش در گفتار به زبان ، و کردار با دست ها و
    قدم هاست ، و خداى سبحان به خاطر نیت راست ، و درون پاک ، هرکس از
    بندگانش را که بخواهم وارد بهشت خواهد کرد .
    مى گویم : ( راست گفت امام على [علیه السلام] " درود خدا بر او باد "
    که بیمارى پاداشى ندارد ، بیمارى از چیزهائى است که استحقاق عُوُض دارد ،
    و عوض در برابر رفتار خداوند بزرگ است نسبت به بندة خود ، در نا
    ملایمات زندگى و بیمارى ها و همانند آن ها ، اما اجر و پاداش در برابر
    کارى است که بنده انجام مى دهد. پس بین این دو تفاوت است که امام [علیه
    السلام] آن را با علم نافذ و رأى رساى خود ، بیان فرمود .

نهج البلاغه

قال رَسُولُ اللّهِ - صلی الله علیه وآله - : عَلَیْکُمْ بِمَکارِمِ الاْخْلاقِ، فَإنَّ
اللّهَ عَزَّوَجَلَّ بَعَثَنی بِها، وَ إنَّ مِنْ مَکارِمِ الاْخْلاقِ: أنْ یَعْفُوَالرَّجُلُ عَمَّنْ ظَلَمَهُ، وَ
یُعْطِیَ مَنْ حَرَمَهُ، وَ یَصِلَ مَنْ قَطَعَهُ، وَ أنْ یَعُودَ مَنْ لایَعُودُهُ.
«بحارالأنوار، ج 66، ص 375، ح 24.»
رسول خدا - صلی الله علیه و آله - فرمود: بر شما باد رعایت مکارم اخلاق، که
خداوند مرا بر آن ها مبعوث نمود، و ـ بعضی از ـ آن ها عبارتند از:
کسی که بر تو ظلم کند ـ به جهت غرض شخصی ـ او را ببخش، کسی که تو را نسبت به چیزی
محروم گرداند کمکش نما، با شخصی که با تو قطع دوستی کند رابطه دوستی داشته
باش، شخصی که به دیدار تو نیاید به دیدارش برو.

امام صادق علیه السلام میفرمودند:
ما صبوریم اما شیعیان ما ازما صابرترند ، زیرا ما بر چیزی صبر میکنیم که میدانیم و آنها بر آنچه نمیدانند صبر میکنند.
میزان الحکمه ج6 ص2975

    *و قد روى عنه [علیه السلام] هذا المعنى بلفظ آخر و هو قوله
    قَلْبُ الْأَحْمَقِ فِى فِیهِ وَ لِسَانُ الْعَاقِلِ فِى قَلْبِهِ *
    و معناهما واحد .
    و درود خدا بر او ، فرمود : قلب احمق در دهان او ، و زبان عاقل در قلب
    او قرار دارد .

نهج البلاغه

قالَ الاْمامُ علی - علیه السلام - : فی وَصیَّتِهِ لِلْحَسَنِ - علیه السلام - : سَلْ
عَنِ الرَّفیقِ قَبْلَ الطَّریقِ، وَعَنِ الْجارِ قَبْلَ الدّارِ.
«بحارالأنوار، ج 76، ص 155، ح 36»
امام علی - علیه السلام - ضمن سفارشی به فرزندش امام حسن - علیه السلام -
فرمود: پیش از آن که بخواهی مسافرت بروی، رفیق مناسب راه را جویا باش، و
پیش از آن که منزلی را تهیّه کنی همسایگان را بررسی کن که چگونه هستند.

قال رَسُولُ اللّهِ - صلی الله علیه وآله - : یُؤْتَی الرَّجُلُ فی قَبْرِهِ بِالْعَذابِ،
فَإذا اُتِیَ مِنْ قِبَلِ رَأسِهِ دَفَعَتْهُ تِلاوَةُ الْقُرْآنِ، وَ إذا اُتِیَ مِنْ قِبَلِ یَدَیْهِ دَفَعَتْهُ
الصَّدَقَةُ، وَ إذا اُتِیَ مِنْ قِبَلِ رِجْلَیْهِ دَفَعَهُ مَشْیُهُ إلی الْمَسْجِدِ.
«مسکّن الفؤاد، ص 50»
رسول خدا - صلی الله علیه و آله - فرمود: هنگامی که بدن مرده را در قبر
قرار دهند، چنانچه عذاب از بالای سر بخواهد وارد شود تلاوت قرآنش مانع عذاب
می گردد و چنانچه از مقابل وارد شود صدقه و کارهای نیک مانع آن می باشد. و
چنانچه از پائین پا بخواهد وارد گردد، رفتن به سوی مسجد مانع آن خواهد گشت.

قال رَسُولُ اللّهِ - صلی الله علیه وآله - : بَکِرُّوا بِالصَّدَّقَةِ، فَإنَّ الْبَلاءَ لا یَتَخَطاّها.
«بحارالانوار، ج 93، ص 177، ح 8»
رسول خدا - صلی الله علیه و آله - فرمود: صبحگاهان حرکت و کار خود را با
دادن صدقه شروع نمائید چون که بلاها و آفت ها را بر طرف می گرداند.

قال رَسُولُ اللّهِ - صلی الله علیه وآله - : إنَّ أعْجَزَ النّاسِ مَنْ عَجَزَعَنِ
الدُّعاءِ، وَ إنَّ أبْخَلَ النّاسِ مَنْ بَخِلَ بِالسَّلامِ.
«بحارالأنوار، ج 90، ص 291، ح 11»
رسول خدا - صلی الله علیه و آله - فرمود: عاجز و ناتوان ترین افراد کسی است
که از دعا و مناجات با خداوند ناتوان و محروم باشد، و بخیل ترین اشخاص کسی
خواهد بود که از سلام کردن خودداری نماید.

قال رَسُولُ اللّهِ - صلی الله علیه وآله - : ثَلاثَةٌ أخافُهُنَّ عَلی اُمتَّی: ألضَّلالَةُ
بَعْدَ الْمَعْرِفَةِ، وَ مُضِلاّتُ الْفِتَنِ، وَ شَهْوَةُ الْبَطْنِ وَ الْفَرْجِ.
«بحارالأنوار، ج 10، ص 368، ح 15»
رسول خدا - صلی الله علیه و آله - فرمود: در سه چیز برای امّت خود احساس خطر
می کنم: گمراهی، بعد از آن که هدایت و معرفت پیدا کرده باشند. گمراهی ها و
لغزش های به وجود آمده از فتنه ها، شکم، و آرزوهای نفسانی و شهوت
پرستی.

قال رَسُولُ اللّهِ - صلی الله علیه وآله - : شَرُّالنّاسِ مَنْ باعَ آخِرَتَهُ بِدُنْیاهُ، وَ
شَرٌّ مِنْ ذلِکَ مَنْ باعَ آخِرَتَهُ بِدُنْیا غَیْرِهِ.
رسول خدا - صلی الله علیه و آله - فرمود: بدترین افراد کسی است که آخرت خود
را به دنیایش بفروشد و بدتر از او آن کسی خواهد بود که آخرت خود را برای
دنیای دیگری بفروشد.

«من لا یحضره الفقیه، ج 4، ص 353، ح 5762»