اقلیمـ رهایے

لای لالایی گله بارون  وقتی که نیست آقامون
غمی نداره درمون
لای لالایی گل لاله اشک چشمام زلاله
دیگه خوشی محاله

باز با دوتا چشم بسته دعا کن دلشکسته برای راه خسته...

به نام زیبایش سلام
مجموعه ی مستند ملازمان حرم
که بنده علاقه بسیاری به این مستند پیدا کرده ام!
بر آن شدم قسمت های اول تا چهارم آنرا برای دانلود بگذارم.

قسمت اول ؛ شهید باغبانی

قسمت دوم ؛ شهید نوروزی

قسمت سوم ؛ شهید غفاری

قسمت چهارم ؛ شهید ترک

التماس دعا ؛
دانلود از سایت انصار کلیپ

خلاصه بگویم ؛ یکی از این شهدا نشسته بود و با لباس و تجهیزات کامل به دیوار تکیه داده
بود. لباس زمستانی هم تنش بود. شهید دیگر لای پتو پیچیده شده بود. معلوم
بود که این دراز کش مجروح شده است. اما سر شهید دوم بر روی دامن این شهید
بود، یعنی شهید نشسته سر آن شهید دوم را به دامن گرفته بود. پلاک داشتند،
پلاک ها را دیدیم که بصورت پشت سر هم است. 555 و 556 . فهمیدیم که آنها با
هم پلاک گرفته اند. معمولا اینها که با هم خیلی رفیق بودند، با هم می رفتند
پلاک می گرفتند. به اسامی مراجعه کردیم در کامپیوتر. دیدیم که آن شهیدی که
نشسته است، پدر است و آن شهیدی که درازکش است، پسر است. پدری سر پسر را به
دامن گرفته است.شهید سید ابراهیم اسماعیل زاده موسوی پدر و سید حسین
اسماعیل زاده پسر است اهل روستای باقر تنگه بابلسر.

... برادرانم اسلام عزیز احتیاج به جانبازی دارد، بیایید تا خودمان را آماده جان فشانی کنیم. پدر و مادر عزیزم، امروز حسین زمان روح خداست...
اینها می‌ خواهند ما را به وسیله کشتن بترسانند اما اماممان چه خوب گفت که ما مرد جنگیم و از کشته شدن نمی‌هراسیم و مرگ را با جان و دل می‌خریم برای ما یکسان است که مرگ به جانب ما بیاید و یا ما به جانب مرگ برویم.
پدرم اگر من شهید شدم بالای تابوتم بایست و دست به سوی پروردگار خویش بلند کن و بگو از 2 فرزندم یکی به تو اهدا کردم فرزند مرا جزء شهیدان قرار بده... مادرجان خیلی دلم می‌ خواهد بار دیگر برگردم و در آغوش باز و گرم تو قرار گیرم و مهر مادریت را احساس کنم، ولی خدا و اسلام را از تو عزیزتر می‌ دانم.
برادرجان موقعی که خبر مرگ من را شنیدی خدا را به یاد آور و با دو دست خود مرا دفن کن مبادا لباس سپاه را از تنم دربیاورید مرا همانطوری که هستم دفن نمایید خون های روی بدنم را هم پاک نکنید تا با بدن خونین خدای خود را ملاقات کنم. به امید پیروزی اسلام و مسلمین و سلامتی امام خمینی بت‌شکن وصیت‌ نامه را پایان می دهم.
خداحافظ ... نادر مهدوی

در عصر روز پنجشنبه‌ مورّخه 16/07/1366 سردار شهید نادر مهدوی همراه با تنی چند از همرزمانش نظیر سردار شهید غلامحسین توسلی، سردار شهید بیژن گرد، سردار شهید نصرالله شفیعی، سردار شهید آبسالانی، سردار شهید محمّدیها، سردار شهید مجید مبارکی و عده ای دیگر، جهت انجام گشت زنی، با استفاده از دو فروند قایق بعثت و یک فروند ناوچه به نام «طارق» به سمت جزیره فارسی حرکت می کنند. تعدادشان نه نفر بود که قرار بود دو نفر دیگر هم به جمع آنها اضافه شود. در یک قایق، پس از مدّتی حرکت، به ساحل جزیره فارسی می رسند و وسایل و امکانات مورد نیاز خود را از داخل لنجی که قبلاً به جزیره رسیده بود، به داخل قایق های خود منتقل می کنند. پیاده می شوند و در کنار ساحل، نماز مغرب و عشا به جا می آورند. هنوز مغرب بود و سرخی مغرب در کرانه باختری آسمان، کماکان خودنمایی می‌کرد. در این اثنا صدای انفجار مهیبی همه را متوجّه خود می سازد. رادار پایگاه فرماندهی از سوی بالگردهای آمریکایی هدف قرار گرفته و منهدم شده بود. ارتباط ناوگروه با مرکز به کلّی قطع شد و بی‌سیم در دست «نادر» جان داد. لحظاتی بعد، سردار شهید مهدوی و همرزمانش یک فروند بالگرد بزرگ کبری به نام MS6 متعلّق به نیروهای آمریکایی را بالای سر خود می بینند. سردار شهید مهدوی بلافاصله نیروهای تحت امر خود را جهت انجام عملیات مقابله به مثل فرا می خواند. هنوز دقایقی از انهدام رادار فرماندهی نگذشته بود که قایق حامل شهید آبسالان و شهید نصرالله شفیعی نیز هدف اصابت موشک آمریکایی ها قرار می گیرد. موشک دیگری نیز از سوی دشمن به سمت اعضای ناوگروه شلیک می شود که به هدف اصابت نمی کند و به درون آب فرو می رود. بالگردها نیز با شدّت، شروع به تیراندازی می کنند. سردار شهید مهدوی و یارانش، به شدّت در تب و تاب این می افتند که بالگرد را بزنند. پس از پانزده دقیقه درگیری شدید، کریمی در یک چرخش سریع موفّق می شود با استفاده از یک فروند موشک استینگر، یکی از این بالگردها را منفجر سازد. بالگرد، با انفجار مهیبی متلاشی و قطعاتش روی آب پراکنده می شود. شب تاریک از انفجار این بالگرد، چون روز روشن می شود و پشت دشمن به لرزه در می آید و امواج قدرت ایمانِ نیروهای اسلام، آنان را سخت به وحشت می اندازد. همگی با همه وجود صلوات می فرستند. سرداران شهید گرد و توسّلی فریاد می زنند که دومی را شلیک کن. در این اثنا قایق دیگر هم از چند طرف هدف قرار می گیرد. بسیاری از یاران نادر همچون سردار شهید توسلی که در حیات دنیوی همدیگر را برادر خطاب می‌کردند، در برابر چشمانش پرپر می شوند. حالا دیگر تنها ناوچه طارق که سردار شهید مهدوی بر آن سوار بود، سالم مانده بود و دو قایق دیگر هدف قرار گرفته و در آتش می سوختند. نادر به اتّفاق بیژن، هم با دوشکا به طرف بالگردهای آمریکایی در هوا شلّیک می کردند و هم در پی گرفتن شهدا و زخمی ها از آب بودند پس از بیست دقیقه رزم جانانه زنده به چنگال دشمن می‌ افتند. پای نادر به صورت مچاله، توسط دشمن بسته می‌شود ولی او کماکان روحیه خود را تسلیم دشمن نمی‌کند و همچنان مقاومت می‌ نماید. هنگامی که جنازه مطهرش به خاک پاک میهن رسید، دست ها و پاهایش به صورت خیلی محکم بسته شده بود و نشان می داد که دشمن، حتّی از جسم بی جان این سردار نیز می ترسید. نادر بر عرشه ناو جنگی «یو. اس. اس. چندلر» آماج شکنجه‌ های وحشیانه دشمن قرار می‌ گیرد و سینه‌ اش با میخ های بلند آهنین سوراخ می‌ شود و بدین ترتیب مظلومانه به شهادت می‌ رسد.بالأخره پس از گذشت شش روز، پیکرهای مطهر شهدا و اسرا از مسقط پایتخت کشور سلطان‌نشین عمان تحویل گرفته شد و از مرز هوایی وارد فرودگاه مهرآباد تهران گردید.جنازه مطهر شهید با شکوه خاصی بر دوش هزاران تن از امت حزب‌الله در مقابل لانه جاسوسی آمریکا تشییع و سپس به بوشهر انتقال یافت.

در سال های پایانی جنگ، خلیج فارس برای ایران بسیار ناامن شده بود؛ عراق خیلی راحت کشتی ها و سکوهای نفتی ایران را می زد. کویت بخشی از سرزمین، و عربستان، آسمانش را در اختیار صدّام قرار داده بودند. فرماندهان عالی رتبه سپاه، جریان عبور آزاد و متکبّرانه ناوهای جنگی آمریکا و نیز سایر کشتی ها و شناورهای تحت حمایت این کشور را به عرض امام (ره) رسانده بودند. حضرت امام (رض) فرموده بود: «اگر من بودم، می زدم.» همین حرف امام، برای سردار شهید مهدوی و جانشینش سردار شهید بیژن گرد و نیز همرزمان آنها کافی بود تا خود را برای انجام یک عملیات مقابله به مثل و اثبات این موضوع که با همّت و رشادت دلیرمردان ایران اسلامی، خلیج فارس، چندان هم برای آمریکایی ها و نوکرانشان امن نیست، آماده سازند.
اولین کاروان از نفتکش های کویتی آن هم با پرچم آمریکا و اسکورت کامل نظامی توسّط ناوگان جنگی این کشور در تیرماه سال 1366 به راه افتادند. در این بین، دولت آمریکا عملیات سنگینی را در ابعاد روانی، تبلیغی، سیاسی، نظامی و اطّلاعاتی جهت انجام موفّقیت آمیز این اقدام انجام داده بود. در این کاروان، نفتکش کویتی «اَلرَّخاء» با نام مبدّل «بریجتون» حضور داشت که در بین یک ستون نظامی، به طور کامل، اسکورت می شد. این نفتکش، در فاصله 13 مایلی غرب جزیره فارسی، در اثر برخورد با مین های کار گذاشته شده توسّط سردار شهید مهدوی و یارانش، منفجر شد به طوریکه حفره ای به بزرگی 43 متر مربّع در بدنه آن ایجاد گردید. در پی این حماسه مرحوم حاج سید احمد خمینی به شهید مهدوی می گوید که دل امام را شاد کردید.
از مقام معظم رهبری متشکرم که باعث شدند بنده افتخار شناخت این شهید عزیز را پیدا کنم.

«دعا کنید که خداوند شهادت را نصیب شما کند، در غیر این صورت زمانی فرا می‌رسد که جنگ تمام می‌شود و رزمندگان امروز سه دسته می‌شوند: یک: دسته‌ای که به مخالفت با گذشته خود برمی‌خیزند و از گذشته خود پشیمان می‌شوند. دو: دسته‌ای که راه بی‌تفاوت را بر می‌گزینند و در زندگی مادی غرق می‌شوند. سوم: دسته‌ای که به گذشته خود وفادار می‌مانند و احساس مسئولیت می‌کنند که از شدت مصایب و غصه‌ها دق خواهند کرد. پس از خداوند بخواهید با رسیدن به شهادت از عواقب زندگی پس از جنگ در امان بمانید، چون عاقبت دو دسته اول ختم به خیر نخواهد شد و جزو دسته سوم ماندن هم بسیار سخت و دشوار خواهد بود.»
سردار شهید حمید باکری قائم مقام لشکر 31 عاشورا
تاریخ شهادت: 6/12/1362 – جزیره مجنون

تو سر عشق، جونتو دادی... سر حسی که داشتی با من!
تو تمام وجود منی... تو رو کشتن منو شهید کنن!
تو که رفتی تموم دنیا رفت... گم شدم تو هجوم هر دردم!
من یه عمره پی خودم هرروز...  توی خاکستر تو میگردم!
من نبودم میان اون آتیش... تا خودمو برات هلاک کنم!
تو واسه من شبیه دریایی... مگه میشه دریا رو خاک کنن؟
حالت رفتنت توی اون آتیش... مثل رفتن تو باغ میمونه!
مگه چند بار زندگی کردی... که واست مردن اینقدر آسونه؟
با صدای احسان خواجه امیری

دعا کنید که من ناپدیدتر بشوم
که در حضور خدا روسپیدتر بشوم

بریده‌های من آن‌سوی عشق گم شده‌اند
خدا کند که از این هم شهیدتر بشوم

که ذره‌های مرا باد با خودش ببرد
که بی‌نهایت باشم مدیدتر بشوم

به جست‌ و جوی من و پاره‌ های من نروید
برای گم شده تن پی کفن نروید

به مادرم بنویسید جای من خوب است
که بی‌نشانه شدن، در همین وطن خوب است

در این حدود، من پاره پاره خوشبختم
در آستان خدا بی‌کفن شدن خوب است

همیشه مهدی موعود در کنار من است
و دست‌های اباالفضل سایه‌سار من است

خدا قبول کند اینکه تشنه جان دادم
و کربلای جدیدی نشانتان دادم

به جست‌وجوی من و پاره من نروید
برای گم شده تن پی کفن نروید

میان غربت تابوت‌ها نخواهیدم
به زیر سنگ مزار ـ ای خدا! ـ نخواهیدم

منم و خار بیابان که سنگ قبر من است
دعای حضرت زهرا مزید صبر من است

خدا که خواست ز دنیا بعیدتر بشوم
که زیر بارش سرب و اسید، تر بشوم

خودش به فکر من و تکه‌های من است
دعا کنید از این هم شهیدتر بشوم

شاعر:
سودابه مهیجی
از زبان یک مفقودالاثر

رفتن خرید گیر داده میگه: باید رنگ لباس قبلیم باشه!
میگن چرا؟ همه دنبال تنوع اند و تو میگی مثل قبلی باشه!
میگه: آخه نمیخوام توی مدرسه دوستام که فقیرن بفهمند لباس نو خریدم!
ای شهید تو فکر کجاها رو میکردی و ما اینروزها فکر کجاییم!
هنوز حسرت به دلم مونده حسرت خیلی چیزا که توی این زمونه مرده!
یکی از حسرت به دلان شهادت...