اقلیمـ رهایے

هرکه سرباز خدا نیست نماند، برود  وان که پابند وفا نیست نماند، برود
مى کشد پرده تاریک شبانگاه به دشت  هرکه را شرم و حیا نیست نماند، برود
رود آهسته چنان موج سیاهى در شب  هرکه را ترس خدا نیست نماند، برود
دجله آغشته به خوناب پریشانى ماست  هرکه آشفته ما نیست نماند، برود
تشنه دشت بلا هیچ نمى جوید آب  آن که سیراب بلا نیست نماند، برود
رشته نازک پنهان تعلّق دارد  آن که آزاد و رها نیست نماند برود.