“راستگویی حماقت نیست، حکمت است”
همواره با خودت راستگو باش. حقیقت راستگویی با خود راستگو بودن است. راستگویی به این معنا نیست که هر کس هر چه از تو پرسید، شروع کنی از سیر تا پیاز را گفتن. چنین چیزی حماقت است. حال آنکه راستگویی حماقت نیست، آن از مقوله حکمت است. و حکمت را فقط نزد اهلش به تمامی گویند. پس با سوال هر سوال کننده ای همه چیزت را بر روی میز پهن مکن. راستگویی ات را به تمامی برای کسانی نگهدار که لیاقت راست شنیدن را دارند. ای دوست، آنچه که گفتم بدین معنا نیست که دروغگو شوی. لازم نیست دروغ بگویی. بلکه در برابر پرسشگران هرزه زبان گاه سکوت کن. گاه نگاهشان کن و با لبخندی بگذر. و گاه حتی نگاهشان هم نکن. اما هرگز آنچنان که با خودت راستگویی -در این روزگاران آشفته- با هرزه پرسشگران فضول، راست هر چیزی را مگو. راست شنیدن لیاقت می خواهد همانطور که راست گفتن لیاقت می خواهد.
