اقلیمـ رهایے

َ قَالَ [علیه السلام] لِسَانُ الْعَاقِلِ وَرَاءَ قَلْبِهِ وَ قَلْبُ الْأَحْمَقِ وَرَاءَ لِسَانِهِ *
قال الرضى و هذا من المعانى العجیبة الشریفة و المراد به أن العاقل لا
    یطلق لسانه إلا بعد مشاورة الرویة و مؤامرة الفکرة و الأحمق تسبق حذفات
    لسانه و فلتات کلامه مراجعة فکره و مماخضة رأیه فکأن لسان العاقل تابع
    لقلبه و کأن قلب الأحمق تابع للسانه .
    و درود خدا بر او، فرمود : زبان عاقل در پْشت قلب اوست ، و قلب احمق در
    پْشت زبانش قرار دارد.(11)
    (این سخنان ارزشمند و شگفتى آور است ، که عاقل زبانش را بدون مشورت و
    فکر و سنجش رها نمى سازد . اما احمق هر چه بر زبانش آید مى گوید بدون
    فکر و دقت ، پس زبان عاقل از قلب او و قلب احمق از زبان او فرمان مى گیرد).

حکمت 40 نهج البلاغه