اقلیمـ رهایے

*وَ مِنْ خَبَرِ ضِرَارِ بْنِ حَمْزَةَ الضَّبَائِیِّ عِنْدَ دُخُولِهِ عَلَى مُعَاوِیَةَ وَ مَسْأَلَتِهِ لَهُ عَنْ
    أَمِیرِ الْمُؤْمِنِینَ ع وَ قَالَ فَأَشْهَدُ لَقَدْ رَأَیْتُهُ فِى بَعْضِ مَوَاقِفِهِ وَ قَدْ أَرْخَى اللَّیْلُ
    سُدُولَهُ وَ هُوَ قَائِمٌ فِى مِحْرَابِهِ قَابِضٌ عَلَى لِحْیَتِهِ یَتَمَلْمَلُ تَمَلْمُلَ السَّلِیمِ وَ یَبْکِى
    بُکَاءَ الْحَزِینِ وَ یَقُولُ یَا دُنْیَا یَا دُنْیَا إِلَیْکِ عَنِّى أَ بِى تَعَرَّضْتِ أَمْ إِلَیَّ تَشَوَّقْتِ
    لَا حَانَ حِینُکِ هَیْهَاتَ غُرِّى غَیْرِى لَا حَاجَةَ لِى فِیکِ قَدْ طَلَّقْتُکِ َلَاثاً لَا رَجْعَةَ فِیهَا
    فَعَیْشُکِ قَصِیرٌ وَ خَطَرُکِ یَسِیرٌ وَ أَمَلُکِ حَقِیرٌ آهِ مِنْ قِلَّةِ الزَّادِ وَ طُولِ الطَّرِیقِ وَ
    بُعْدِ السَّفَرِ وَ عَظِیمِ الْمَوْرِدِ .*

    و درود خدا بر او ، فرمود : ضرار بن ضمرة  ضبایى از یاران امام به
    شام رفت بر معاویه وارد شد . معاویه از او خواست از حالات امام بگوید ،
    گفت على [علیه السلام] را در حالى دیدم که شب ، پرده هاى خود را افکنده
    بود ، و او در محراب ایستاده ، محاسن را به دست گرفته ، چون مار گزیده
    ، به خود مى پیچید ، و محزون مى گریست و مى گفت :) اى دنیا !!! اى
    دنیاى حرام ! از من دور شو ، آیا براى من خود نمایى مى کنى ؟ یا شیفتة
    من شده اى تا روزى در دل من جاى گیرى ؟ هرگز مباد! غیر مرا بفریب ، که
    مرا در تو هیچ نیازى نیست ، تو را سه طلاقه کرده ام ، تا بازگشتى نباشد
    ، دوران زندگانى تو کوتاه ، ارزش تو اندک و آرزوى تو پُست است .
آه از توشة اندک ، و درازى راه ، و دورى منزل ، و عظمت روز قیامت !

نهج البلاغه ی امام علی علیه السلام