اقلیمـ رهایے

گرچه حافظ با سر انگشت دهد راه نشان
من بی دل به ره خویش پریشان بروم
گرچه بوی هوس عشق ز سعدی آید
من خسته به ره خویش چو طفلان بروم
گرچه هر دو منو حافظ دردمان مشترک است
خرم آنروز کزین منزل ویران بروم
دلم از وحشت تاریکی دلها بگرفت
تا به دیدار رخ ماه تو باید بروم
گرچه حافظ ببرد ره ز بیابان بیرون
من عاشق به بیابان تک و تنها بروم.
وحید زارع شهریور 1391