اقلیمـ رهایے

مهدی موعود ؛ بی تو در بیابان بی کسی ،
چشمهایم را به موج انتظار سپرده ام و آمدنت را
به دردمندی دلم مژدگانی می دهم تا پژمردگی برگها را
نبینیم و در گریه می خندم تا باغ من و بهار، هم آغوش هم باشند...
منم و آسمانی از بغض ؛
ای موعود به کدام گناه اینگونه اقلیم رهایی ام را اقلیم عذابم میکنند؟
یا مهدی ؛ از هرچه تابحال کرده و نکرده ام توبه!
یا مهدی تو حاضر و ناظر باش!
این نامه ی من ؛ نوشته ی من ؛
این بغض نوشت های من!
همگی گواه بندگی خداست!
من با همه جنگیدم... بیش از همه با خودم!
تو شاهد باش آقا.. تو شاهد باش.
«اللهم عجل لولیک الفرج»
وحید نوشت: مولای یا مولای انت المالک و انا المملوک!
و هل یرحم المملوک الا المالک.