کسی که عمرشو تو انتظارت بوده
همش فکر میکنم داره یکی در میزنه آقا تویی اونی که هرهفته به ما سر میزنه آقا
تو صاحب خونه ای حتما کلید خونم رو داری تا وقت گریه میدونم هوای شونم رو داری
بیا بی تو کبوترها سرِ پرواز میمیرن که حتی بی امیدت مرده ها هم باز میمیرند
به جز این که بیای آقا نمیخوام از خدا چیزی بریز عطر نفس هایت رو توی باغهای پاییزی
به جز این بار تنهایی که روی دوشمون مونده فقط از تو صدایی گنگ توی گوشمون مونده
صداتو هرکی تو رویاش یارت بوده میفهمه کسی که عمرشو تو انتظارت بوده میفهمه
«پویا بیاتی»