اقلیمـ رهایے

عاشقان را سر شوریده به پیکر عجب است
دادن سر نه عجب داشتن سر عجب است
تیغ بارد اگر آنجا که بود جلوه دوست
سر ندادن ز وفا بر لب خنجر عجب است
تن بی سر عجبی نیست رود گر در خاک
سر سرباز ره عشق به پیکرعجب است