اقلیمـ رهایے

به نام تو..
تویی که مهربانی و بر بنده ی ضعیف آلوده لطف میکنی...
تویی که یادت آرام بخش دلهای بیقرار ماست!
تویی که یقین به بودنت داریم و گاهی باز شیطان قرینمان میشود!
به نام خدایی که پس از ناامیدی آدم امید میشود!
تو که مهربانترین مهربانانی ببخش بر ما...
گناهان لسانی ما را!
آخر تو دوستدار توبه کنندگانی و ما توبه کار!
مگر نه اینست که در قرآنت گفتی:
انی احب التوابین!
پس حالا که تو آنگونه هستی که من میخواهم
مرا آنگونه کن که تو میخواهی
خدایا روزگار این روزهایمان سپید نیست!
ما آدمها گاهی بد میشویم و غافل از تو!
در این غفلت گناهانی شده که هیچ حیوانی آن را انجام نمی دهد!
خدا پس روزگار مان را سپید کن!
ببخش که ما برای همه ی گناهانمان دلیل میتراشیم!
الهی العفو.. الهی العفو.. الهی العفو..