اقلیمـ رهایے

کلی انگیزه داشتم حیف شد

حالام بالام ولی رو سِیف مُد

این همه راهو برو به امید فردایی

که یهو می بینی غیب شد

اَجی مَجی لا فَرَجی

یه عده فعّالن و ما فلجیم

واسه جماعت گنجشک روزی

آینده یعنی همین امشب

ولی جیک نزن درخواست نکن

دیگه هیچ رقمه پرواز نکن

ساکت هیس نخند آواز نخون

دیگه واسه هیچ نفر راه باز نکن

منظور اینه که به زور خواب باشی

باس یادت بره که یه روز بال داشتی

دست بسته جلو قُلدُر

تهش میشه مملکت گُل و قُلقُل

لای جوونا صحبت وصیت و

گریزونیم از لغت نصیحت و

محاسن روی صورته نه سیرت و

نشستیم روی گسل حقیقت

آدم ها مثل چاهین که هر چی

حال بدی انگاری پر نمیشن

واسه من غریبه نمای شهر

انگار همه بازیگر نمایشن

اینه مهد فخر دیگه معرفت

دید و حد فهم زیر خط فقر

ظاهر رو ببینی اصل هوش

تو باطن جای مغز فضله موش

لای برند ها خودشو پیچیده

هویت و هسته پوچ

واسه همینه زندگی رو مبارزه می بینم

با برنامه مقابلت می شینم

من اعصاب بیست سال دیگمو

الان دارم از بدن خودم مساعده می گیرم

دیگه مهم نیست چه سالیه

از این جا به بعد وقت اضافیه

میری سرپایینی و سرعت می گیری

می بینی شصت ساعت یعنی یه ثانیه

تا وقتی وداع بگی دار فانی

کارت اینه که پر کنی جای خالی

انگار افتادی وسط چاه تاریک

فقط تصویر ماهو داری

از اونجا که بریده شد بند ناف

تا اون وقتی که پایان یه خط صافه

قدم ها رو من یه جوری میکوبم زمین

که جاودانه بشه رد پام قصه رو از ته میبینم

به پرو پام بد پیچیدم پس میگیرم حقمو بعد میمیرم

صد بارم بشکنم گچ میگیرم من درگیر باید و نباید شدم

آدمارو خواستم رعایت کنم حل شده بودم تو طبیعت دورم

حالا برمیگردم به حقیقت خودم