اقلیمـ رهایے

محراب چشم تو همه را سر به راه کرد
شد سر به راه، هر که به چشمت نگاه کرد
در سایه ات هر آنکه نشست؛ آفتاب شد
حاتم گدای تو شد؛ عالیجناب شد
دنیا به زیر سایة دستت پناه بُرد
هر کس که ماند زیر همین بارگاه، بُرد
دست کسی به پای مقامت نمی رسد
سیمرغ هم به قاف قیامت نمی رسد
هرجا حدیث حُسن تو تکرار می شود
دل بیشتر اسیر تو دلدار می شود
روزی هزار مرتبه شُکر خدا کند
هر کس به درد عشق گرفتار می شود
حجّی به سر نیامده، حجّی شروع شد
پیش از غروب، تازه زمان طلوع شد
گِرد علی به امر نبی جمع می شدند
پروانه وار مُحرم این شمع می شدند
دست نبی و دست علی تا که پا گرفت
یک خطبه روی دست همه خطبه ها گرفت
فریاد زد که می رسد آیا صدای من
یا گوش می دهید به امر خدای من
پوشیده نیست معنیِ "أکملتُ دینکم"
حُبّ علی ست، معنیِ "أکملت دینکم"
مردم به آن خدا که مرا آفریده است
دنیا به خود، شبیهِ علی را ندیده است
ایـن مرد بوده یار من و بی کسیِّ من
هـمراه و همنشین و همیشه وصیِّ من
آرامش من و دل آشفتة من است
هر گفتة علی به خدا گفتة من است
هر دل که داشت مهر علی را فقیر نیست
غیر از علی کسی به دو عالَم امیر نیست
صابر خراسانی