اقلیمـ رهایے

گاهی وصال دور تو را آه می کشم
در آسمان عبور تو را آه می کشم

گاهی غم فراق تو را گریه می کنم
روز و شب ظهور تو را آه می کشم

می پرسمت ز رود و بیابان و کوه دشت
من پاسخ ظهور تو را آه می کشم

پیداتری از آنکه ببینم تو را به چشم
درمحضرت حضور تو را آه می کشم

می خوانمت به نام و نمی دانمت هنوز
من فرصت مرور تو را آه می کشم

وقتی نمی رسم به خیال وصال تو
من هم دل صبور تو را آه می کشم

زین فصول پرزحقارت دلم گرفت
من فصل پرغرور تو را آه می کشم

موعود ماه مهر جهانتاب آخرین
بر من بتاب نور تو را آه می کشم