سبزپوش اسب سواری...
گوش کن! می شنوی همهمه دریا را؟
تپش واهمه خیز نفس صحرا را؟
نور، بی حوصله در پنجره می آشوبد
باز کن پنجره بسته گلدان ها را
واژه ها در شعف شعر شدن می رقصند
دیدی آنک به افق چرخش مولانا را
شیهه اسب کسی در نفس طوفان است
گوش کن! می شنوی همهمه ی دریا را؟
سبزپوش است سواری، گل و قرآن در دست
آب می پاشد، یک مرقد ناپیدا را
قنبرعلی تابش