اقلیمـ رهایے

خود را به خواب میزنی ای بنده تا به کی؟ هی توبه پشت توبه! سر افکنده تا به کی؟
دنیا وفا نکرده وفا هم نمیکند، با زرق و برقش از غم دل کم نمیکند!
از حوض نور کی به رخت آب میزنی؟ کی دست رد به سینه ی این خواب میزنی؟
ای بنده جز برای خدا بندگی نکن، کج میروی! لجاجت و یک دندگی نکن!
بنده در اوج فاجعه زانو نمیزند! غیر از خدای خود به کسی رو نمیزند!
عقلت مگر به شاید و باید نمیرسد بار کجت به منزل و مقصد نمیرسد!
تیشه مزن به ریشه ی خود بنده ی خدا! بیراهه میروی نشو شرمنده ی خدا!
ای ورشکسته بیشتر از این ضرر مده! لحظه به لحظه عمر خودت را هدر نده!
آیا زمان توبه ی تو نیست!؟ گریه کن! غیر از تو وخدا که کسی نیست!؟ توبه کن!
ای تشنه لب! ز دست سبو آب را بگیر امشب به گریه دامن ارباب را بگیر! یا حسین.