اقلیمـ رهایے

در ذکر وقایع تلخ شب عاشورا و ماجرای خلوت کردن امام با اصحاب خود و برداشتن بیعت از آنان؛
تاریخ گویای این است که آدمی هیچگاه از گزند خائنان و نامردان در امان نیست!
گاهی نامردان در سپاه خودت هستند و یاران در سپاه دشمن!
حتما میپرسید چگونه؟
از سپاهی که همراه امام حسین بود فقط حدود 70 تن باقی ماندند و پای ولایت جنگیدند!
چون امام گفت هرکس بماند و بجنگد شهید خواهد شد! و آنان زندگی بدون حسین را بر شهادت در رکاب حسین ترجیح دادند!
اما از سپاه دشمن ؛ ماجرای حر! بستن آب بر امام حسین و در پایان ماجرا! عاقبت بخیری جناب حر بن یزید ریاحی!
ماجرای دو برادر در سپاه عمر بن سعد که در اواخر روز عاشورا برای دفاع از حسین میجنگند
و لحظه ی مرگشان امام حسین خود را بالای سر آنان میرساند « به نشانه ی اینکه مقبول شدند»
ملاک همراهی با ولایت فقیه ، همراهی با زبان و عمل کوتاه مدت نیست! بلکه گاهی تا کربلا می آیند و ثانیه آخر فرار میکنند!
گاهی سست عنصر بودن افراد و اطرافیان کمرت را میشکند! گاهی فقط بفکر دنیایند! گاهی یادشان میرود دنیا به خسران عقبی نیرزد!
بدوری ز اولاد زهرا نیرزد! گاهی جوانیت را بهانه میکنی و امام را تنها میگذاری! گاهی کودکت و طفلت را!
ای ستمگر! ای خائن ! مگر امام حسین علی اصغر نداشت؟ مگر کودک 3 ساله نداشت؟ مگر جوان و برادر و . .
نه بحث ما در مورد خیانت به اینجا ختم نمیشود! خیانت واژه ای است تلخ!
تلخ که فقط برای یک ثانیه ی این واژه است! از زهر هم کشنده تر است!
و ان الله یحب التوابین را در رفتار امام در مورد حر ؛ هنگامی که اظهار پشیمانی و توبه کرد دیدیم!
گاهی دلت برای کربلا میسوزد! گاهی باید دلت برای خود ریش ریش شود! تکه تکه شوی! تا بفهمی با دل امام زمانت چه کردی!
ولی حیف نصیبم فقط آه است توی آینه روی منه بیچاره سیاه است! و جا دارد از این شهر بمیرم!
آه ؛ ای حسین فاطمه! وقتی ندا میدادی هل من ناصر؟ هل من معین؟ ما کوفیان در تلخترین نقطه تاریخ خواب بودیم!
ندانستیم با تو چه کردیم! اینبار سکوتمان با تو چه کرد! اینبار توبه ی ما شد توابین و فقط با ریخته شدن خونمان آرام شدیم!
و در حدود 1400 سال بعد در آخر الزمان پسرت مهدی ندای هل من ناصر سر داده ولی. . . کجاست یاری دهنده!؟
حسین با همه ی هستی اش! برای دین خدا قیام کرد! ما چه کردیم؟
ما پیرو کدام دین و شریعت و مذهبیم؟