اقلیمـ رهایے

خدایا، مرا ببخش! به خاطر لحظه هایی که به یاد تو نبوده ام! به خاطر سجده هایی که زود از سر مهر برداشتم. به خاطر همه ی درهایی که کوبیده ام و خانه تو نبوده اند. به خاطر همه حاجاتی که از غیر تو خواسته ام. به خاطر همه وعده هایی که تو به من دادی و من باور نکردم. به خاطرهمه آنچه به خاطر سعادت من از من خواستی و من اعتماد نداشتم. به خاطر همه آنچه خواستی به من بفهمانی و من نفهمیدم. به خاطرهمه نعمت هایت که شکر نکرده ام. به خاطرهمه مهربانی هایت که با گناه پاسخ داده ام. به خاطر همه چشم پوشی هایت که سوءاستفاده کرده ام و گستاخ تر شده ام. به خاطر همه آنچه در راه من خرج کرده ای و من هیچ در راه تو خرج نکرده ام. به خاطر... مرا ببخش! نه به خاطر آنکه من لیاقت بخشیده شدن دارم. به خاطر اینکه تو شایسته ی بخشیدنی! نه به خاطر آنکه گناهان من بخشودنی هستند. به خاطر ایتکه تو اهل عفو و مغفرتی و گذشت کار توست. نه به خاطر این که من خوب شده-ام؛ به خاطر این که تو خوبی! نه به خاطر آنکه مرا خوشحال کنی. به خاطر این که پیامبرت و اولیاء تو خوشحال شوند. مرا ببخش! نه به خاطر من .به خاطر "آن که" گناهان من اول او را اذیت می کند. به خاطر "آن که" گناهان من، غربت و آوارگی و غیبت او را تمدید می کند. به خاطر "آن که" هر هفته پرونده اعمال مرا بدست او می دهند! به خاطر "آن که" این بار نمی داند با چه رویی پیش تو شفاعت مرا کند. به خاطر "آن که" قرار است بر زمین آقایی و سروری کند و گناهان من مانع این کار شده اند. به خاطر "آن که" دوستش داری و او تو را دارد! به خاطر "آن که" ناراحتی او ناراحتی توست و خوشحالی او خوشحالی تو! به خاطر امام زمان مرا ببخش.