اقلیمـ رهایے

سلام بی مقدمه بگویم روزگاری که بر من گذشت آنقدر ها هم که فکرش را میکردم بد نبود ولی یک نکته را فراموش نکنم: هرچه بدی دیدم از خودم بود و هرچه نیکی از خداوند!
همان روزهایی که حس میکردم خیلی تنها شده ام لحظاتی بود که خداوند مرا خوانده بود و من غافل از اینکه این فراغت ها نشانه ی فراق نیست بلکه خود وصال است!
فلسفی نیست! کمی که دلت را پرواز دهی میفهمی از این لحظات ناب تنهایی در زندگی همه است اما چشم و دل غافل ما درک نمیکند!
آخر از چشمی که اینهمه گناه را دید و دم نزد! دلی که اینهمه بی جا لرزید و باز تپید چه توقعی است؟
توقع زیادی است دیگر . . . تازه با همین چشمها میخواهیم مهدی فاطمه را هم ببینیم! جالب نیست؟ با آلوده پاک را دیدن؟!
فقط تو را میخواند تا بفهمی دوست داشتنی هم در کار است! خدا دلهای شکسته را میخرد..
چون دوست دل شکسته میدارد دوست!
وقتی که توقع نعمت های خوب از خداوند داری . . به او هم حق بده از تو توقعاتی داشته باشد!
اما ما همیشه نیازمند درگاه او هستیم و او را به ما هیچ نیازی نیست...
او فقط میخواهد انسان باشیم... پاک زندگی کنیم و روحش را سالم و پاکیزه تحویل ملک الموت دهیم!
و چقدر سخت است! همین... انسان ؛ بودن!
میگوید پاک باش، تا عذاب نکشیم ، او فقط عاشق ماست ؛
نمیتواند تلخی روزگار منو تو را ببیند برای همین توصیه هایی برایمان فرستاده!
تنهایت میکند تا در تاریکی هایت نور راهت باشد...
دلت را میگیرد تا یادش کنی و شاد شوی...
آخر او دلداده ای سر سخت است!
اسیرت میکند ؛ دلتنگت میکند ؛ حتی فقیرت میکند تا او را صدا کنی...
تا یادت بیاید خدایی هم هست... تا آرامش پیدا کنی... الا بذکر الله تطمئن القلوب
خدایی که فقط از تو هر چیز خوبی را میخواهد و هرچه موفق تر شوی ارج و قرب تو را بالاتر قرار میدهد!
پاداش صبوری ؛ عاشقی ؛ خوبی ؛ پاکی و عبادات خالصانه ات بهشت است!
چیز کمی نیست ؛ هست؟ تو فقط عهد عاشقی ات را وفا کن. باقی اش با خدا.