اقلیمـ رهایے

ناراحت بود از خودش ، از گناهانش ، از بی حیایی هایش!
دیگر نمیخواست توبه کند... نمیخواست شرمندگی اش را  خدا ببیند!
با خودش میگفت من که اینهمه گناهانم را تکرار میکنم دیگر برای چه توبه کنم؟
ناگهان نوری در دلش پیدا شد ؛ این حدیث را خواند:
توبه کار به منزله کسی است که گناهی نکرده است!
التائب من الذنب کمن لا ذنب له!
با خودش گفت اگرچه من گناهکارم اما خدایی دارم مهربانتر از مادر.
وحید: خدایا توفیق توبه رو از ما نگیر. الهی العفو.
در گوشی بخون: ما که خیلی بلد نیستیم خوب عبادت کنیم!
باید بجاش یاد بگیریم خوب توبه کنیم.