اقلیمـ رهایے

گریه بهانه ای ست که عاشق ترم کنی؛
شاید مرا کبوتر جلدِ حرم کنی؛
آقای من ؛ کلاغ به دردت نمیخورد؟!
از راه دور آمده ام تا باورم کنی؛
باذوق و شوق آمده ام ای حضرتِ رئوف؛
فکری به حالِ رنگِ سیاهِ پرم کنی؛
زشتم قبول! بچه آهوکه نیستم؛
باید نگاهِ معجزه بر جوهرم کنی؛
باید تو را به پهلوی زهرا قسم دهم؛
تا عاقبت بخیرترین نوکرم کنی...