اقلیمـ رهایے

در جبهه‌ی جنگ علیه خدا «سمت خدا» باشیم
میدان جنگ نیمه ‌سخت اقتصادی بین دو جبهه‌ی حق و باطل، عجین با تاریخ انسانیت است. آن‌جایی که معیشت و تأمین معاش، میدان زورآزمایی است، سخت‌ترین امتحان‌های الهی شکل می‌گیرد؛ آن‌جایی که صداقت انسان در اعتماد و توکل بر خدا به معنای واقعی کلمه سنجیده می‌شود. جهان امروز، جهان جنگ اقتصادی است. شیطان در این مبارزه‌ی تاریخی با بسط «پول» به مثابه خون در رگ‌های جامعه، و تأسیس قبله‌گاه بانک و مَطاف بورس، انسان را به برده‌گی خود برده است. امروزه قدم به قدم معیشت مردم با پول گره خورده است. فرهنگ، وام‌دار پول است، سیاست، وام‌دار پول است، آموزش، وام‌دار پول است، تربیت، وام‌دار پول است، هر چیزی وام‌دار پول است. پول، هرگز نمی‌خوابد! پول، خداست! اگر اراده کند، می‌شود، و اگر نخواهد هرگز!
پول برادر کوچک رباست؛ و«ربا» ذات بانک است. بیش از هفت قرن نیست که ربا، برج و باروی بانک را پناه‌گاه خود کرده است تا در تار و پود زندگی مردم بخزد و با وام‌دار کردن همه‌چیز، بندگی شیطان را تسرّی دهد. ربای فردی، در قالب بانک، به ربای جمعی و سیستماتیک تبدیل شده است. بانک قبله‌گاه مردم گردیده و سجده بر آن واجب است! بدهی بر روی بدهی؛ بیش از 50 هزار میلیارد دلار بدهی جهان نتیجه‌ی چنین ساز و کاری است. امروز، ثروت‌مندترین کشورهای جهان، بدهکارترین کشورهای جهان هستند.توسعه‌یافتگیِ امروز، مساوق با بدهکاری و وام‌داری شده است. رفاه، عجین با ربا گردیده است. و اما «طمع» دروازه‌ی ورود تهدید رباست که از درون، انسان را برده‌ی این بت مدرن کرده است.
«طمع»، موتور محرک نفس انسان برای توسعه‌ی دنیوی و تک‌بعدی در مال و معاش اوست. طمع، ربا را بسط می‌دهد و ربا، طمع را. اگر طمع از درون، انسان را به حرص فرانخواند، شیطان با ابزار ربا از بیرون هیچ نمی‌تواند بکند. ربا جنگ با خداست. در جنگ با خدا، طمع و ربا ابزار شیطان برای آلوده کردن سفره‌ها و لقمه‌های مردم به حرام است. و از آن بدتر، تبلیغ طمع و رباست. و باز هم از آن بدتر، کار فرهنگی انجام دادن در جمهوری اسلامی با تبلیغ طمع و رباست! این، تضادی ساخت‌یافته در ساز و کار نظام فرهنگی و رسانه‌ای ایران شده است. جنبش ضد نظام سرمایه داری... ادامه مطلب.