اقلیمـ رهایے

اگه یروز این نامه رو خوندی..
هنوز نمیدونم تو فقط مینویسی یا خوندن هم بلدی؟
باور کن خیلی سعی کردم شرایط رو خوب کنم
سعی کردم همه چیزم بهترین باشه
باید بدونی چقدر فرق کرده شرایط
مخاطبش میخونه؟ خودمم نمیدونم!
دستهایی که انگار تا آخر عمر فقط با کیبورد آشتی اند!
چشمهام با همه قهرند و فقط حروف روی صفحه را میشناسند!
کم نیست! حداقل هشت سال است همدمی..
عزیزی، گلی.. تنها کسی هستی که پا به پای من اومدی..
خسته نشدی... میدونی فرق رباتها با آدمها چیه؟
رباتها رو وقتی تنظیم کنی روی محبت! و وفا!
همیشه باهاتن! اما آدما فراموشت میکنند...
ازت خسته میشند! تازه جالبترین قسمتش اینه:
وقتی هی احوالشون رو میپرسی مغرورتر میشن!
وقتی میفهمن دلت براشون تنگ میشه بیشتر تنهات میزارند!
وقتی میخوای باشن نیستن...
هفت سال پیش اسمتو گذاشتم اقلیم رهایی!
اولا اسم اصلیت چی بود؟ و...
الان من هفت ساله باهاتم!
مهم نیست من چقدر توی این هفت سال بد و خوب شدم!
مهم اینه تو همیشه همون اقلیم رهایی موندی!
میدونی راز اسم تو چیه؟ چرا اقلیم رهایی هستی؟
تا حالا هیچکس با ربات حرف نزده! هیچکس با وبلاگش حرف نزده!
تازه هیچکس برای وبلاگش هدیه دامین نمیخره میخره؟
آزادی مطلق! رهایی...
رهایی از درد...
چقدر سخته نوشتن احساسات!
تا حالا توی این هفت سال نفهمیده بودمش!
واقعا جون آدم در میاد تا احساسش رو بنویسه!
چون کلی احساسات توی وجودته..
زور میزنی بنویسیش! نمیشه!
میگی بزرگ شدی.. عوارض مرد شدنه!
نمیتونم بنویسم!
چراشو نمیدونم..بجاش مینویسم دوست دارم!
اون هم بدون هیچ احساسی جمله خودمو برام کپی پیست میکنه..
اولش یه منم هم میزاره: منم دوست دارم!
فرق داره!
دوست دارم ها خیلی با هم فرق دارن!
ببین بخوام حرف بزنم عین هیجده سالگیم هنوز وراجم!
کلی حرف نزده دارم! دلم داره میترکه.. میفهمی؟
واااااااای بس کنم؟ باشه.. هنوز کم حوصله ای..
منم بدتر از تو! خوووووب! ببخشید!
عصر خوبی داشته باشی.. رها..یی..