اقلیمـ رهایے

انقلاب اسلامی ایران در راه تحقق ظهور حضرت مهدی(عج)
این متن سخنان شهید چمران است:
بِسْمِ‏ الله الرََّّحْمنِ الرََّّحیمِ
اَلصَّلوهُ وَ الَّسلامُ عَلی سّیِّدِ الاَنْبِیاءِ وَ الْمُرسلین، اَبی‏ القاسِمِ، مُحَمَّد، صَّلی ‏اللهُ عَلَیْهِ وَ آلِهِ الطَّیِبینَ الطّاهِرین
بیست و دوم بهمن 1357 بدون شک در تاریخ بشری روز بزرگی است.
روز پیروزی مستضعفین که با نیروی ایمان و شهادت بر طاغوت زمان شوریدند و او را از اریکه قدرت به سقوط کشانیدند، ‌روز سپری شدن دوران حکومت و دخالت ابرقدرت‏ها در این سرزمین. بنابراین ابرقدرت‏ها و عمال داخلی آنها با همه قدرت و نیروی خویش درصددند که این انقلاب باشکوه را به سقوط بکشانند، شما شاهد هستید که از داخل و خارج کشور، همه روزه در نقاط مختلف آتش‏افروزی‏ می‏کنند و توطئه‏ها بوجود می‏آورند که دست دولت را ببندند و از هر عمل بنیادی و اساسی جلوگیری کنند، و بلاخره با ایجاد نارضایتی در مردم، یک کودتای نظامی را همچنان که در زمان دکتر مصدق به وقوع پیوست، در زمان ما نیز بوجود بیاورند و دیکتاتوری یا طاغوت دیگری را دوباره بر مسند حکومت بنشانند. ما در چنین دورانی زندگی می‏کنیم و با چنین مشکلاتی روبرو هستیم.
اصولاً انقلاب سه چهره دارد.
چهره اول؛ تغییر سلطة سیاسی و نظامی مملکت است،
چهرة دوم؛ تغییر سیستم و نظام کشور و
چهرة سوم انقلاب؛ تغییر و تحول قلبی و روحی در انسان‏هاست.
در انقلاب ما قسمت اول تمام شده است. یعنی تغییر سلطة سیاسی و حکومتی. همچنان که می‏دانید طاغوت به زیر کشیده شد، نظام او واژگون گردید و نظامی جدید براساس جمهوری اسلامی ایران بوجود آمد. این قسمت از انقلاب شاید در هر انقلاب دیگری نیز به چشم می‏خورد و ملموس و مادی است. یعنی شما دشمن را در برابر دیدگان خود می‏بینید، یک نیروی نظامی از این طاغوت حمایت می‏کند، ‌وبنابراین تمام نیروهای انقلابی متوجه این طاغوت می‏شوند تا بالاخره طاغوت را سرنگون نمایند.
فرض کنید در انقلاب الجزایر، سلطة حکومتی و سیاسی آن روز،‌ دولت فرانسه بود که الجزایر را مستعمره خود نموده بود. انقلابیون آنقدر مبارزه کردند تا این سلطة سیاسی و حکومتی فرانسه را از الجزایر بیرون راندند. یعنی در هر انقلابی اولین مرحلة آن تغییر سلطه‏ای است که این سلطه به صورت سیاسی، نظامی و اقتصادی بروز می‏کند. در کشور ما نیز این قسمت از انقلاب، با پیروزی به پایان رسیده است.
اما قسمت دوم از انقلاب، تغییر نظام و سیستم آن مملکت است و کشور ما درحال حاضر دست‏اندکار این تغییر و تحول در مرحله نظام و سیستم است. چند نمونه را برای شما ذکر می‏کنم. هنگامی که صحبت از نظام و سیستم حکومتی می‏کنیم، قبل از هر چیز،‌ قانون اساسی در نظر دوستان آشکار می‏گردد. شما شاهد بوده‏اید که مجلس خبرگان ماه‏ها نشست تا بالاخره قانون اساسی قدیم را زیر و رو کرد و یک قانون اساسی جدید براساس ایدئولوژی اسلامی و براساس انقلاب پایه‏ریزی نمود. این اولین مرحله است و تمام تغییرات و تحولاتی که در سیاست و اقتصاد و ادارات بوجود می‏آید جزء نظام و سیستم به حساب می‏آید. به عنوان نمونه به مسئله زمین اشاره می‏کنم. در روزگار گذشته قوانینی دربارة زمین در همه‏جای کشور وجود داشته است و شما شاهدید که در دورة انقلاب تغییر و تحولات زیادی دربارة مالکیت زمین بوقوع پیوسته است که این تغییرات و تحولات هنگامی که به تصویب مجلس برسد جنبه قانونی به خود می‏گیرد و روابط و ضوابط جدیدی از نظر مالکیت زمین بوجود می‏آورد. بنابراین رابطه اقتصادی، جزء نظام و سیستم حکومتی است که با پیروزی انقلاب، این روابط درحال تغییر و تحول است. مالکیت صنعتی را درنظر بگیرید، می‏بینید روابط و ضوابط جدیدی برای کارخانه‏ها، برای سرمایه‏دارها و برای کارگران بوجود آمده یا در حال بوجود آمدن است. بنابراین مشاهده می‏کنیم که این روابط و ضوابط به طورکلی یک نظام حکومتی را می‏سازند و هنگامی که انقلابی در یک کشور صورت می‏گیرد، باید تمام این روابط تغییر پیدا کند و خود را با انقلاب و با ایدئولوژی راستین اسلام هماهنگ نماید.
هم ‏اکنون شاهد بوده‏اید و شاهد هستید که امام امت ما از ادارات ناراضی است، و مقدار زیادی از هرج و مرج‏ها و ناراحتی‏های زیاد مردم نیز به همین ادارات مربوط می‏شود. علت اساسی از آنجا سرچشمه می‏گیرد که روابط و ضوابط ادارات همان روابط گذشته است،‌ تغییری نکرده است. همان روابطی که در دوران طاغوت در ادارات این کشور جاری بوده است همچنان به قوت خود باقی است. ممکن است وزیر و احیاناً معاونین او افرادی پاک و مؤمن و مسلمان و فداکار باشند، ولی نظام موجود در ادارات به هیچ‏وجه با انقلاب اسلامی ما هماهنگی ندارد. بنابراین با وجود یک وزیر خوب و معاونین مؤمن نمی‏توان مشکلات اداری را حل کرد، و همچنان که گفتیم مشکلات و ناراحتی‏ها و نگرانی‏هایی که مردم ما هم‏اکنون با آن روبرو هستند، نتیجة نظام است نه نتیجه وزیر و معاونین او. یعنی یک وزیر خوب و معاون مؤمن قادر نیستند که در یک نظام فاسد و طاغوتی عمل مثبتی انجام دهد، بنابراین، نظام باید تغییر کند. پس چهره دوم انقلاب تغییر نظام است؛ تغییر روابط و ضوابط است.
همچنان که قانون اساسی تغییر پیدا می‏کند، همه روابط و ضوابط در همه ادارات نیز باید تغییر پیدا کند. از ‌آنجا که یکی از دوستان ما در این‏باره سؤال کرده بود و بخصوص بر روی ارتش تکیه داشت، برای او می‏خواهم این نکته را تأکید کنم که نظام ارتش،‌ همان نظام طاغوتی گذشته است. بیش از 12 هزار تفر از ارتش تصفیه شده‏اند، ‌خارج رفته‏اند، آنها که پرونده داشته‏اند و مجرم بوده‏اند، یا کسانی که ضدانقلاب به حساب می‏آمدند توسط دوستان ما، ‌توسط انجمن‏های اسلامی و دیگران شناسایی شده و کنار گذاشته شده‏اند ولی این کافی نیست.  بازنشسته کردن و یا اخراج کرن دوازده هزار نفر، مشکلاتش را حل نمی‏کند. باید نظام را نیز عوض کرد و این چهره دوم انقلاب است و هم‏اکنون فشار امام امت ما و دوستان و هم‏فکران ما، بخصوص در ارتش تغییرنظام ارتش است. نظامی که در آن نظام، زیربنای فکری و فلسفی اسلامی ما پیاده شود، و ضدانقلاب و طاغوتی نتواند در این جو جدید تنفس کند. نظامی باشد که یک آدم ناباب را از داخل ارتش بیرون بیاندازند. ما دست‏اندکار یک چنین تغییر و تحول بنیادی در داخل ارتش هستیم،‌ و این کار خستی است. تغییر نظام در ادارات و در ارتش و بطورکلی در همة‌ شئون مملکتی امر ساده‏ای نیست. نامرئی است، شما قواینن را نمی‏بینید، روابط و ضوابط مثل یک دشمن مشهود در مقابل شما قرار نگرفته است که بتوانید آن را با ضرب گلوله از پای درآورید. بطرز سری، مثل تارعنکبوت، در همه ارکان مملکت،‌ اینجا و آنجا باعث کندی و رکود کارها می‏شود، و اکثر اشخاص نمی‏داند که مشکل کجاست. اما چهره دوم انقلاب اقتضا می‏کند که این تغییر کیفی نیز بوجود آید.
چهره سوم انقلاب که به مراتب از دو قسمت اول و دوم سخت‏تر و مهم‏تر است، تغییر و تحولی است که باید در قلب انسان‏ها و در روح انسان‏ها بوجود بیاید. هنگامی که ما سخن از انقلاب می‏گوئیم؛ یعنی تغییر و تحول؛ تغییر یک نظام به یک نظام دیگر؛ واژگون کردن طاغوت و بوجودآوردن حکومت عدل و قسط اسلامی. بنابراین تغییر و تحول، همة‌ آن مادی نیست، قسمت مهم آن روحی و معنوی است. آن انقلابی پیروز می‏شود که این تغییر و تحول روحی و درونی را در انسان‏ها بوجود بیاورد. اگر عده‏ای فکر کنند که فقط با تغییر و تحول ظاهری،‌ با پول زیادتر دادن به کارگران، ‌با کشیدن راه و جاده در دهات و شهرستان‏ها، با زدن چاه‏های آب در اینجا و آنجا، با تغییر ظاهری ساختمان‏ها یا حتی تغییر ظاهری زن‏ها و غیره می‏توانند انقلاب را به پیروزی برسانند در اشتباهند. بزرگترین اصل اساسی انقلاب که همین چهره سوم است تغییر و تحول درونی در انسان‏هاست. همچنان که می‏خواهیم طاغوت را به زیر بکشیم، همچنان که می‏خواهیم نظام و سیستم را تغییر و تحول دهیم، انسان‏ها نیز در درون خود، در درون قلب خود، و در درون روح خود باید تغییر و کشورهای زیادی در دنیا وجود دارد، مثل کشورهای اروپایی و امریکایی، که از نظر ظاهر به مراتب از ما پیشرفته‏ترند. خیابان‏های آنها نظیف‏تر است، تمیزتر است، امتیازات کارگران آنها زیادتر است، حقوق خوب می‏گیرند، امنیت دارند، اما آیا ما به حکومت آنها و به سیستم آنها راضی می‏شویم؟ به هیچ‏وجه من‏الوجوه. اگر امیتازات مادی فقط مطرح بود که باید نظام آنها را هدف خویش قرار می‏دادیم. بنابراین به این نتیجه می‏رسیم که فقط ظواهر و امیتازات مادی مدنظر نیست. تغییر و تحول روحی و معنوی انسان‏ها است که یک انقلاب را می‏سازد و به پیروزی می‏رساند و این بزرگترین و مهم‏ترین چهره انقلاب است و برزگترین افتخار انقلاب اسلامی ما نیز در چهره سوم نهاده شده است که تغییر درونی و روحی در انسان‏های ماست.
شما در درون انقلاب شاهد بودید که در ملت شریف ایران بزرگترین تغییر و تحول درونی بوجود آمد که در هیچ کجای دنیا سابقه نداشت. شما انقلاب‏های دیگر را در نظر بگیرید و با انقلاب مقدس اسلامی ما مقایسه کنید. تغییر و تحولی که در ملت ما بوجود آمد در هیچ کجای دنیا سابقه نداشته است، هنگامی که می‏بینید میلیون‏ها انسان به خیابان‏ها می‏ریزند و به استقبال شهادت می‏روند، با آن همه اخلاص و پاکی و ایثار که در دنیا بی‏نظیر است. شما می‏دانید این افرادی که به خیابان‏ها می‏ریختند و سینه خود را سپر گلوله می‏کردند، ‌عده‏ای از آنها کفن می‏پوشیدند، ‌وصیت‏نامه می‏نوشتند و این چنین به استقبال شهادت می‏رفتند. این انسان‏ها از هیچ‏کس جز خدا انتظاری نداشتند. شما می‏دانید که اینها وابسته به حزبی یا دسته‏ای یا گروهی نبودند. اینها منفعت حزبی نداشتند، منفعت طبقاتی نداشتند. یعنی فکر نمی‏کردند که یک مبارزات طبقاتی درگرفته، و طبقه‏ای می‏خواهد علیه طبقه دیگر بجنگد، تا به خاطر منافع و مصالح یک طبقه علیه طبقه دیگر وارد مبارزه شده باشند. ملت ما از این فکرها نمی‏کرد، فقط به یک چیز می‏اندیشید و آن مبارزه فی‏سبیل‏الله بود. از هیچ‏کس و از هیچ چیز انتظاری نداشتند. شما تصور کنید آن روزهایی را که میلیون‏ها نفر در خیابان‏ها سینه خود را سپربلا می‏کردند. در آن روز هیچ‏کس در مخیله خود تصور می‏کرد که حتی به پیروزی برسد؟ کوچکترین انتظاری از کسی داشته باشد؟ حتی از امام امت انتظاری داشته باشد؟ آنها مبارزه می‏کردند اما به خاطر خدا، فی سبیل‏الله، تا طاغوت را به زیر بکشند تا ظلم و فساد را ریشه‏کن کنند، تا رسالت اسلامی را جایگزین فساد و ظلم نمایند. هدف دیگری نداشتند. در آن روز به فکر پول زیادتر یا امتیازات زیادتر یا مسکن یا بهداشت نبودند. این افکار و این خواسته‏ها بعد از پیروزی انقلاب بوجود آمد. در آن روز رژیم طاغوت حاضر بود که به این کارگران و به این مردم هر نوع امتیازی بدهد و پول بیشتری به جیب آنها بریزد. اما ملت به پول راضی نبود، چیزی نمی‏خواست، فقط به خاطر خدای بزرگ به صحنه آمده بود و این چنین به استقبال شهادت می‏رفت.
در میدان شهدا در روز هفدهم شهریور، می‏دانید که بیش از دو هزار نفر به خاک شهادت درغلتیدند و به احتمال بسیار قوی، کسانی که اینان را هدف گلوله قرار دادند اسرائیلیان بودند. کسانی که داخل هلی‏کوپترها و نیروها آمدند و از بالا مردم را به رگبار گلوله بستند. زیرا ستون ارتشی که با آنها روبرو شده بود حاضر نبود که بجنگد. هنگامی که افسری به سربازی فرمان می‏دهد که رگبار گلوله را بگشاید، سرباز امتناع می‏کند. فرمانده سرباز به او فرمان می‏دهد و هفت‏تیر خود را می‏کشد و می‏گوید که اگر بار سوم فرمان داد و او امتناع کرد او را هدف گلوله قرار می‏دهد. این سرباز نیز در پشت مسلسل، یکباره 180 درجه می‏چرخد و فرمانده خود را با یک رگبار بر زمین می‏اندازد. فرماندة دیگری که در طرف دیگر قرار داشت سرباز را به ضرب گلوله شهید می‏کند. در عرض شاید یک دقیقه یا نیم دقیقه حدود 29 نفر، 30 نفر از سربازان و افسران به خاک و خون خود درمی‏غلتند. خبر به طاغوت می‏رسد که در داخل ستون ارتش نبرد داخلی درگرفته و این چنین به جان هم افتاده‏اند. او فرمان می‏دهد که این ستون را به کناری ببرند و ستون دیگری جایگزین آن بشود، که این ستون به احتمال قوی توسط اسرائیلیان اداره می‏شد، و همچنان که عده‏ای از شواهد در آن روزگار بوده‏اند، کسانی با رنگ چهره و مویی که در ارتش ما کم‏نظیر است می‏جنگیده‏اند، و بی‏رحمانه مردم را به رگبار گلوله می‏بستند.
این سخنان را می‏گویم که بدانید ارتش نیز با مردم نمی‏خواست بجنگد. سربازان و عده کثیری از افسران و درجه‏داران، از بطن همین جامعه برخاسته‏اند و حاضر نبودند که برادران خود را بکشند و امتناع می‏کردند. اگر طاغوت می‏دانست که ارتش از او حمایت می‏کند به هیچ‏وجهی نمی‏گریخت. او احساس کرد که این ارتش به او وفادار نیست، این ارتش به ملت پیوسته است و حتی افسرانی را که به متابعت از طاغوت، فرمان تیراندازی می‏دهند این چنین به رگبار گلوله می‏بندند و از پا درمی‏آورند. اگر ارتش چهارصد هزار نفری می‏خواست با مردم بجنگد دریای خون به راه می‏انداخت. شصت‏هزار، هفتاد هزار شهید، چیزی نیست. در طول مدت انقلاب شاید هفتاد هزار نفر به شهادت رسیده باشند که در بُعدی به این عظمت، و کشوری به این بزرگی، و ارتشی یه این قدرت، بسیار ناچیز است. ارتش نمی‏خواست که بجنگد، ارتش به ملت پیوست.
در همین روز هفدهم شهریور، مردی را می‏بینید از جنوب شهر، دوان‏دوان به سوی میدان شهدا، با سرعت زیاد در حرکت است، و در بین راه از کسی می‏پرسد: میدان ژاله، میدان شهدا کجاست؟ یکی از او می‏پرسد: ای مرد چرا اینقدر مضطربی؟ چرا اینقدر عجله داری؟ و چرا می‏خواهی به میدان شهدا بروی؟ او می‏گوید: من به سوی شهادت می‏روم،‌ من غسل کرده‏ام، وصیت‏نامه نوشته‏ام و می‏خواهم هرچه زودتر به افتخار شهادت نایل آیم، و این مرد حتی نگران بود شاید چند دقیقه تأخیر کند! یا راه را گم کند و به افتخار شهادت نایل نگردد! چنین مردمی بودند این شصت هزار، هفتاد هزار، که شهیدان این سرزمین را تشکیل دادند. اینها به خاطر امتیازات یا مصالح مادی یا طبقاتی خود به صحنة جنگ نیامدند. یک دنیا ایمان، یک دنیا خلوص، پاکی و تقوا در وجود آنها خروشید.
جوان دیگری در همان میدان شهدا به شهادت می‏رسد، و دوستان دانشجوی ما عکس او را گرفته بودند و در خارج نشان می‏دادند. این جوان برومند را نشان می‏دادند که در میدان شهدا هدف گلوله قرار می‏گیرد و بر خاک و خون می‏غلتد. آنگاه همة نیروی خود را متمرکز می‏کند و بر پای می‏ایستد تا نماز شهادت بجای آورد. هنگامی که خون از بدنش می‏ریزد و قدرت ندارد که بر پای بایستد، تمام قدرت خود را جمع کرده است تا خود را بر سر پا نگهدارد تا چند لحظه نماز شهادت را بجای آورد. هنگامی که صلات شهادت را به جای می‏آورد، رگبار گلوله دیگری بر او می‏وزد و او را بر خاک می‏اندازد و به شهادت می‏رسد، ‌درحالی که بر لبانش نماز شهادت جاری بوده است. چنین جوانی، با چنین پاکی و اخلاص، در دنیا نظیر ندارد. شما نمی‏توانید نظیر او را در هیچ یک از انقلاب‏ها و هیچ کجای عالم پیدا کنید. اگر انقلاب ما به پیروزی رسید نتیجه همین تغییر و تحول نفسانی بود که در مردم ما بوجود آمد.
شما می‏دانید که در آن روزگار،‌ هنگامی که بیمارستانی احتیاج به دارو داشت، احتیاج به غذا داشت، احتیاج به پتو و ملافه و چیزهای دیگر داشت به محض آنکه اعلام کوچکی می‏داد که فلان بیمارستان احتیاج به دارو دارد یکباره می‏دیدید که در عرض یک ساعت سیل جمعیت از سراسر شهر به سوی این بیمارستان سرازیر می‏شود و هر کسی هر چه دارد برای بیمارستان هدیه می‏برد. حتی کسانی بودند که فقط یک قرص آسپیرن را برای بیمارستان به هدیه می‏بردند و پس از یک ساعت یکباره انبارهای بیمارستان پر می‏شد، و بیمارستان مجبور بود که اعلام دیگری صادر کند که،‌ ای مردم بس است؛ از شما تشکر می‏کنیم،‌ انبارهای ما پر شده است.
شما شاهد بوده‏اید که در همان روزهای تظاهرات بزرگ، مردمی که در کنار خیابان‏های طول مسیر خانه داشتند، درهای خانه‏های خود را باز می‏کردند، اگر غذایی داشتند، ‌اگر آبی داشتند،‌ در کنار در قرار می‏دادند که اگر رهگذری گرسته باشد، یا تشنه باشد، یا اگر شب، بی‏کسی بخواهد بخوابد، از این امکانات بتواند استفاده کند، بدون آنکه اسم او را بدانند، ‌بدون آنکه او را بشناسند. او می‏آمد از این امکانات استفاده می‏کرد و صبح زود به دنبال کار خود می‏رفت. اینها نتیجه اخلاص و ایثار است. اینها چیزهایی است که در درون انسان‏ها تغییر و تحول بوجود می‏آورد. من جوانانی را می‏شناسم که در نیمه‏های شب، با نان و خرما، به محله‏های جنوب شهر سر می‏زدند و به فقرا می‏رسیدند. یا حتی بیشتر بگویم، شاهد بودید که تجار بازار و عمده‏فروش‏ها حتی، برنج را کیلویی یازده تومان می‏خریدند و کیلویی هفت تومان می‏فروختند. سعی می‏کردند که از این قیمت‏های اضافی بر خود فشاری بیاورند تا به ملت فشار کمتری وارد شود. شما شاهد بودید که در نیمه‏های شب، عده زیادی مناجات می‏کردند و با خدای خود راز و نیاز می‏نمودند، نماز شب می‏خواندند، اشک می‏ریختند و برای پیروزی انقلاب دست به دامان انبیاء و اولیاء می‏شدند.
اینها نمونه‏هایی است که در یکایک افراد امت ما به ظهور رسیده است، و همین تغییر و تحول نفسانی است که انقلاب ما را این چنین به پیروزی رسانیده است، والا همچنان که گفتم ارتش شکست نخورد، ارتش به ملت ملحق شد و اگر مردم ما می‏خواستند که به قدرت سلاح در مقابل ارتش بایستند و با ارتش بجنگند، میلیون‏ها می‏بایست کشته می‏دادند و سال‏ها به طول می‏انجامید. اما شما شاهدید که با این سرعت و با این عظمت،‌ انقلاب به پیروزی می‏رسد. این، نتیجه تغییر و تحول درونی است که در انسان‏های ما بوجود آمده است و این، بزرگترین نکته‏ای است که انقلاب ما به آن افتخار می‏کند، و این بزرگترین علتی است که انقلاب ما را به پیروزی خواهد رسانید، و این بزرگترین اثری است که ابرقدرت‏ها را در مقابل انقلاب ما به زانو خواهد کشانید، و شما مطمئن باشید تا آن روز که این تغییر و تحول نفسانی در ملت ما وجود دارد، انقلاب ما در مقابل هیچ توطئه‏ای و هیچ ابرقدرتی شکست نخواهد خورد.
انقلاب مقدس ما بر اثر همین خاصیت بزرگی که برای شما بیان کردم، از تمام انقلاب‏های کشورهای دیگر ممتاز است، برتر است. یکی از امتیازات بزرگش که برای شما ذکر کردم همان بود که این انقلاب، ‌بدون قدرت سلاح، فقط به قدرت ایمان، به قدرت ایثار، به قدرت شهادت پیروز شد، و اگر می‏خواست که با ارتش بجنگد ارتش نیز بالاجبار برای محافظت از جان خود محبور بود که با ملت بجنگد و در نتیجه میلیون‏ها نفر کشته می‏شدند. مثل انقلاب الجزایر که جمعیتش نه میلیون بود، و از نه میلیون جمعیت الجزایر یک میلیون و نیم به شهادت رسیده‏اند تا انقلاب آنها پیروز شد. انقلاب‏های دیگر دنیا را که در نظر بگیریم از این بیشتر است. درحالی که سی‏وپنج میلیون جمعیت این کشور در مقابل بزرگترین ابرقدرت‏ها، ‌فقط بین شصت تا هفتاد هزار شهید می‏دهند. علت بزرگ و اساسی، ‌آن بود که در انقلاب مقدس ما قدرت روح و قدرت ایمان سیطره داشت، و این قدرت روح و ایمان بود که ارتش را و قلوب سربازان را تحت تسخیر درمی‏آورد، و هنگامی که سربازی قلبش تسخیر می‏شد، اسلحه‏اش نیز دراختیار ملت قرار می‏گرفت. بنابراین شما دو راه دارید؛ یکی اینکه با راه فیزیکی و مادی، با قدرت سلاح و آتش با ارتش یا با سرباز بجنگید، و راه دوم؛ اینکه با قدرت روح و قلب، ‌روح سرباز را مسخر کنید. آنگاه سرباز با همه وجود خود، با همه قدرت آتش خود و اسلحه خود، دراختیار شما قرار می‏گیرد. انقلاب ما از نوع دوم بود و به این سبب به پیروزی رسید.
در یک نمونه و مثالی که گاه‏گاهی برای دوستانم ذکر می‏کنم،‌ در تبریز اتفاق افتاده است که، صفوف تظاهرکنندگان به پیش می‏رفته‏اند و دوازده تانک ارتشی با تعدادی از لشکریان جلوی تظاهرات را سد می‏کنند و رگبار گلوله را می‏گشایند و دو نفر از جوانانی را که در جلوی صفوف حرکت می‏کرده‏اند به خاک شهادت می‏اندازند. یک عالم دینی که در جلوی صفوف حرکت می‏کرد، عمامة خود را از سر برمی‏دارد و سینة خود را چاک می‏زند و به همان سربازانی که بر روی تانک نشسته بودند و رگبار گلوله را گشوده بودند، به همان‏ها ندا سر می‏دهد که: ای سربازان! اگر می‏خواهید این جوانان را به خاک و خون بکشانید، از شما خواستارم که اول سینه مرا بشکافید، بعد سینه جوانان را، و این پیرمرد روحانی این سخنان را آن چنان با سوز، از ته قلب ادا می‏کند که سربازانی که بر روی تانک نشسته بودند و دو جوان را به شهادت رسانده بودند منقلب می‏شوند و از روی تانک‏ها پائین می‏آیند و لباس‏های خود را می‏کنند و وارد صفوف جمعیت محو می‏شوند و در عرض پنج دقیقه دوازده تانک به تصرف ملت درمی‏آید. با دو شهید، دوازده تانک به تصرف درمی‏آید که با هیچ قانون نظامی و تعادل قوا نمی‏توانید حساب کنید دوازده تانک و یک ستون ارتشی فقط با دو شهید به تصرف شما درآید، جز اینکه قدرت ایمان و ایثار قلب سربازان را درک کرد، روح آنها را تسخیر نمود و آنها خود به ملت پیوستند، و بنابراین دوازده تانک و نیروی آنها در عرض پنج دقیقه به جانب ملت آمد. اگر کسانی سربازان را هدف گلوله قرار می‏دادند، سرباز مجبور بود برای دفاع از نفس خود رگبار گلوله را بگشاید و هزاران نفر مسلماً به خاک می‏افتادند و اگر  می‏خواستنتد بر دوازده تانک مسلط شوند، مسلماً می‏بایست اسلحه سنگن‏‏تر و قوی‏تر از اسلحه تانک‏ها می‏داشنتند با افراد مجرب‏تر، تعیلم دیده‏تر تا بتوانند یک ستون ارتشی را شکست بدهند و دوازده تانک را به تصرف درآورند. بنابراین قدرت روح و قلب بر سربازان تأثیر می‏کند و آنها را در اختیار ملت درمی‏آرود و این چنین پیروزی‏ها نصیب ملت ایران می‏شود.
بنابراین نتیجه می‏گیریم که بزرگترین امتیازی که انقلاب شکوهمند اسلامی ایران داشته است تغییر و تحول نفسانی، در ملت ما بوده است. این تغییر و تحول نفسانی، بزرگترین ضربات را به ابرقدرت‏ها نیز وارد کرده است، زیرا آنها با همه چیز آشنایی داشتند، جز با این عامل جدید که چگونه ممکن است کسانی وارد نبرد شوند و سربازانی را به جانب خود بکشانند بدون آنکه تیراندازی کنند؟ چگونه ممکن است که روح آنها را، قلب آنها را، تسخیر کنند؟ هنگامی که شما روح را، و قلب را تسخیر کردید، دیگر اسلحه چه فایده دارد؟ و این معجزه‏ای بود که در انقلاب ما به ظهور پیوست.
بنابراین ارزش و تحول، همان چهرة سوم انقلاب است که تغییر و تحول نفسانی در انسانهاست. ما آمده‏ایم تا به قدرت این انقلاب مقدس، این تغییر و تحول نفسی را در انسان‏ها به حد کمال برسانیم، آن را تسریع کنیم. این انقلاب مقدس ما، جهشی بزرگ در این سیر تکاملی انسان‏ها به سوی مدینه فاضله به شمار می‏رود، و امام زمان(عج) به انتظار لحظه‏ای است که این تحولات درونی، این تغییر و تحولی که باید در قلب انسان‏ها بوجود بیاید، به حدکمال خود برسد تا او بتواند ظهور کند. امام زمان منتظر ظهور است. او به هیچ‏وجه از غیبت خود لذت نمی‏برد. او آسوده نخوابیده است. او نگران است. او ناراحت است. او خونریزی‏ها و جنایت‏ها و خیانت‏ها و ظلم و ستم‏ها و ناراحتی‏هایی که بر مردم و محرومین ومستضعفین عالم می‏گذرد، او همه را مشاهده می‏کند و رنج می‏برد و شکنجه می‏بیند. او می‏خواهد که  هرچه زودتر ظهور کند و ریشه ظلم و فساد را از این عالم براندازد و عدل و داد را به جای آن برقرار کند. اما انسان‏های ما به آن درجه تکاملی نرسیده‏اند که وجود او را هضم کنند، بتوانند عدل و داد او را تحمل کنند، بتوانند نظام مقدس اسلامی او را بپذیرند و ما وظیفه داریم که در روزگار خود، این تغییر و تحول نفسی را تسریع کنیم، تا در سایه این تسریع در تغییر و تحول نفسانی، هرچه زودتر اجتماع ما و اجتماع‏های دیگر، به آن درجه از رشد و آگاهی و تکامل برسد که اما حجت(عج) با تکیه بر این انسان‏ها و این اجتماعات ظهور بفرماید و بتواند برنامة نهایی خود را که عدل و قسط اسلامی است در دنیا پیاده کند، و مدینه فاضله‏ای را که هدف انسان‏ها از روز اول تاریخ بوده است به دست خود عملی سازد.
شما می‏دانید که این مدینه فاضله، که ظلم و ستم از آن ریشه‏کن شود، و عدل و داد بر آن حکومت کند خواستة همه ملت‏ها است، و از قرن‏ها پیش متفکرین عالم به انتظار چنین روزی، به آرزوی چنین مدینه فاضله‏ای ثانیه شماری می‏کنند. اما در مقابل تمام این تفکرات، تمام این سیستم‏ها، ‌همة این امت‏ها، همة این متفکران، تنها کسی که می‏تواند چنین مدینة فاضله‏ای را پیاده کند امام زمان ماست، که تمام احادیث و دلایل گوناگون، آن را اثبات می‏کنند. ما مطمئنیم که این ما هستینم که او را نمی‏بینیم، این ما هستیم که قلب ما و روح ما، از گناهان پوشیده شده است و بنابراین قادر نیستیم که وجود مبارکش را درک کنیم. او از ما غیبت نکرده است.، ما هستیم که از او غیبت کرده‏ایم.
به قول حافظ: حجاب چهة جان می‏شود غبار تنم- خوشا دمی که از این چهرة پرده برفکنم. غبار تن حجاب چهره‏ای برای ما بوجود آورده است، این پرده ضخیم را باید از قلب خود و روح خود جدا کنیم، تا بتوانیم وجودش را که مثل خورشیدی می‏درخشد لمس کنیم. او مثل خورشید تابان است و وجودش در همه‏جا و همة زوایای عالم متشعشع است. اما کسانی هستند که کورند، چشم ندارند. یا کسان دیگری هستند که چشم دارند، ولی چشمان خود را بسته‏اند. بنابراین قادر نیستند که نور وجودش را ببینند. این عالم محال است که از نور وجود او در خلاء بسر می‏برد. اگر خلایی بوجود آید، بنیاد این عالم مضمحل می‏گردد، متلاشی می‏شود، ذرات وجود، کوه‏ها پاره‏پاره می‏شوند مثل پشم زده شده در آسمان‏ها پراکنده می‏گردند. این قانون خلقت است و باید وجود داشته باشد واو وجود دارد و مثل خورشید تابان می‏درخشد اما به مصداق آیه قرآن: خَتَمَ اللهُ عَلی قُلُبِهِم وَعَلی سَمْعِهِمْ وَعَلی اَبْصارِهِمْ غِشاوَه، یک غشاوه یک پرده ضخیم، بر قلب‏ها و بر دیده‏ها و بر گوش‏ها زده شده است. به این سبب است که این انسان‏ها نمی‏توانند این خورشید تابان را، این وجود مبارک را، درک کنند. ولی او در میان ما وجود دارد همچنان که قانون جاذبه وجود دارد، اگر هوا وجود نمی‏داشت همه می‏مردند، اگر قانون جاذبه وجود نمی‏داشت این ساختمان‏ها و این کوه‏ها متلاشی می‏شدند، و همة این انسان‏ها در فضا پراکنده می‏گشتند، وجود او نیز مانند همین هوا و مانند همین قانون جاذبه، در همه‏جا و برای همیشه وجود دارد. اما این پرده ضخیم بر قلب‏های ما، و بر دیده‏های ما مانع از این است که وجود او را درک کنیم. ولی باید بدانیم که وجود دارد، حضور دارد و در میان ما زندگی می‏کند، و از این همه ظلم و ستمی که می‏گذرد و این همه خون‏های بناحق که ریخته می‏شود رنج می‏برد، شکنجه می‏بیند و آماده فرصت است که هرچه زودتر ظهور کند و این طاغوتیان را به زیر بکشاند، ابرقدرت‏ها را نابود کند، محرومین را، و مستضعفین را، بر مستکبرین عالم قدرت ببخشد. اما این ما هستیم که باید خود را به آن درجه از رشد و تکامل برسانیم که وجود شریفش را هضم کنیم و او را بپذیریم.