اقلیمـ رهایے

اسفند من! باران بگو جّرجّر ببارد
بر پشت بام خانه هاجر ببارد

آتش به خشک و تر زدیم و زندگی سوخت
کاری بکن باران به خشک و تر ببارد

در کوچه‌های خالی از بازی برقصد
بر خانه‌های بی در و پیکر ببارد

اسفند من! تو آخرین ماهی، الهی
باران تو بر اول و آخر ببارد

شاید پس از تو رنگ باران را نبینم
یکسر بگو اسفند من! یکسر ببارد

تو پخته‌تر از ماه‌های چار فصلی
باران بگو تا با تو باران تر ببارد

همسایگان! وقتی که باران هست حیف ست
از آسمان روی زمین گوهر ببارد

اسفند شد همسایگان! پرواز! پرواز
بادا که صبح زود بال و پر ببارد»

شاعر: مرتضی امیری اسفندقه