اقلیمـ رهایے

سکانسی در دادگاه!

شیرین در جایگاه متهم:

قاضی: خانم به عنوان آخرین دفاع اگه حرف تازه ای دارید اونو بگید:

شیرین:
من هیچ دفاعی از خودم ندارم!
"من از کی باید دفاع کنم، از یه جسد؟
من کشته شدم، وقتی 8 سالم بود کشته شدم."
اما هیچکس دنبال قاتل من نگشت!  هیچکس!
چون هیچکس منو ندید.. صدامو نشنید! هیچکس..

روانشناس در دادگاه:

«این نوع تعرض ها عارضه پایدار ایجاد می کنند، به چه مفهوم؟ به این معنا که نمود بیرونی دارند، مثل افسردگی،
اما بدترین صدمه های روحی آنهایی هستند که به لحاظ عارضه نشانه بیرونی ندارند،
بیماران ما با این که خودشان عملاً قربانی یک اتفاق هستند، اما خودشان را گناهکار می دانند، خودشان را ناپاک و آلوده می دانند،
به نظر من مسأله پیش آمده برای متهم حاضر در دادگاه از دسته این نوع است.»