بخشی از سخنان استاد شریعتی در مورد امام علی
علی، اگر یک رهبر است، یک امام است و یک نجات بخش است، و مکتب او اگر روح یک جامعه است،
اگر راهِ یک جامعه است و اگر نشان دهنده ی مقصدِ حیات و کمال انسان است،
در آشنایی با مکتب او و آشنایی با شخصیت او است، نه محبت تنها نسبت به کسی که نمیشناسیم؛
زیرا اگر محبت تنها بدون آشنایی ثَمری میداشت، باید به نتایج بزرگ میرسیدیم؛
زیرا امکان ندارد جامعهای و ملتی علی را بشناسد و درست بفهمد،
و از شکنجه آمیزترین و سختترین محرومیتهایی که جامعههای عقب مانده دارند، رنج ببرد.
اگر میبینیم پیروِ علی و کسی که برای علی اشک میریزد و کسی که محبت علی در قلبش موج میزند،
سرنوشتش و سرنوشت جامعهاش دردناک است، معلوم است که علی را نمیشناسد و تشیع را نمیفهمد، هر چند که ظاهراً شیعه باشد.
محبت به علی، اگر او را نشناسیم، برابر است با محبت همه ملتهای دیگر نسبت به هر کس دیگر.
علی اگر معلوم نباشد که کیست، چه میگوید و چه میخواهد،
و تشیع ای که معلوم نیست اصولش چیست، هدفش چیست و راهش کدام است
ـ این علی و این مذهب ـ ، از نظرِ تاثیرش روی بشر و جامعه و زندگی مساوی است با هر شخصیت و هر مذهب دیگر.
علی مساوی است با هر انسان و یا هر قهرمان ملی دیگری که مَجهول است؛
زیرا محبت به خودی خود نجات بخش نیست، بلکه معرفت است که نجات میبخشد.